مدلسازی فرآیند کربناتاسیون بتن معمولی و بتن میکروسیلیسی برای شرایط محیطی بندرعباس
امروزه بحث در مورد عمر مفید سازه های بتن مسلح از اهمیت زیادی برخوردار شده است. به دلیل علاقه رو به رشد در این زمینه، آیین نامه های طراحی دوام بر اساس مدلسازی فرآیندهای خرابی بتن در حال تدوین و تکمیل می باشند. کربناتاسیون یکی از دلایل عمده برای خوردگی فولادهای تقویتی مدفون در بتن است. این نوع خرابی در جنوب ایران و بخصوص حاشیه های خلیج فارس رایج می باشد. به منظور اعمال ضوابط فنی و رعایت اصول طراحی دوام سازه های بتنی، نیاز مبرمی به یک مدل ساده و کارآمد احساس می شود که در این مقاله سعی شده است چنین مدلی ارائه گردد. مدل مذکور بر اساس اصول تئوری انتشار و قوانین اول و دوم فیک پایه گذاری شده و با نتایج روش های آزمایشی واقعی و تسریع شده، کالیبره می گردد.
در اکثر مدل های موجود، یکی از روش های تئوری و یا صرفاً آزمایشگاهی مدنظر بوده است. این فرض اولیه، دو مشکل عمده را بوجود می آورد: عدم حصول نتایج مطابق واقعیت و یا عدم درک صحیح و تبیین روابط موجود بین پارامترها بر اساس یکی از تئوری های شناخته شده و موجود. ترکیب دو فرض فوق، قابلیت اعتماد بیشتری را فراهم می سازد.
برای انجام آزمایش های کربناتاسیون تسریع شده، دستگاه خاصی ساخته شده است که با افزایش غلظت گاز دی اکسید کربن در آن، مدت زمان لازم برای اندازه گیری عمق کربناته شده کاهش می یابد. در مورد آزمایش های درازمدت هم از نمونه های ارسال شده به بندرعباس استفاده گردیده است. مدل به دست آمده بر اساس قانون جذر زمان به تعیین عمق کربناتاسیون بتنی می پردازد که در آن نسبت های آب به مواد سیمانی و میکروسیلیس به مواد سیمانی در یک رطوبت نسبی، مشخص باشند. بدلیل سادگی و نوع پارامترهای موجود در مدل، استفاده از آن برای طراحی دوام توصیه می گردد.