بهبود سطح کیفی تولید بتن در ایران
در طول دهه های گذشته با وجود بکارگیری وسایل بتن سازی مجهز به ابزار توزین، بتن سازی پیشرفت چشمگیری از نظر کیفیت در ایران نداشته است. تمایل عمومی طراحان و کارفرمایان، استفاده از بتن های با مقاومت مشخصه استوانه ای مساوی یا کمتر از 28 مگاپاسگال در اکثر پروژه ها بوده، و پیمانکاران نیز در قبول کارهایی با مقاومت مشخصه بیشتر از این مقدار، تردید دارند. وجود فهرست بهای کارهای ساختمانی و راهسازی و غیره در بخش کارهای بتنی که بر مبنای عیار سیمان استوار شده است، راه را برای بهبود کیفی کارها بسته است. وجود مخلوط های استاندارد در مشخصات فنی عمومی کارهای ساختمانی و راهسازی و استفاده از طرح های اختلاط محتاطانه به همراه مشکل فهرست بها امکان پیشرفت را در کارگاه ها محدود کرده و در کنار آن آموزش های ناقص در سطح مهندسین، تکنسین ها و کارگران ماهر مزید بر علت شده است.
در این مقاله سعی می شود راهکارهایی برای بهبود سطح کیفی تولید بتن در ایران مطرح گردد که مسلماً بر کاهش هزینه ها، مصرف سیمان و افزایش عمر سازه ها اثر می گذارد. این بهبود کیفیت می تواند به کاهش احتمال عدم تطبیق بتن ها با رده مورد نظر نیز منجر شود، و ضمناً راهکارهایی منطقی برای اعمال جریمه در شرایط خصوصی پیمان مدنظر قرار گیرد.