جوشکاری میلگرد به روش فورجینگ Forging
فرآیند جوشکاری فورجینگ سر به سر در سال 1953 میلادی و با هدف کاربرد در صنعت حمل و نقل ریلی ابداع و کاربرد آن در صنعت ساختمان توسعه یافت. با گسترش روز به روز ساخت و ساز و رشد شهرها و بلند مرتبه سازی موضوع مقاوم سازی و استحکام سازه های بتنی به منظور حفظ جان و سرمایه ساکنین مورد توجه قرار گرفت. به دلیل وجود بارهای کششی، خمشی و پیچشی زیاد در سازه های بتنی، نحوه درست اتصال میلگردها در بتن از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد که با روش جوش فورجینگ تا حد زیادی ضعف در اتصال میلگردها از بین خواهد رفت.
امروزه اتصال روی هم (Overlap) که تا کنون به عنوان روشی آسان و کاربردی برای متصل نمودن میلگردها در ساختمان مورد استفاده قرار می گرفت، به دلیل دارا بودن معایبی همچون عدم استحکام کافی در محل اتصال، پیچیده شده آرایش میلگردها، ایجاد مقطع ثانویه بزرگتر از حالت پایه و همچنین افزایش هزینه، دیگر قابل قبول نمی باشد. در روش اتصال مکانیکی (Coupler) نیز وجود معایبی مانند بالا بودن هزینه آن، غیر قابل اجرا بودن در بعضی از مقاطع و زمانبر بودن اجرای اتصالات مکانیکی باعث گردید تا روشی سهل تر، آسان تر و کارآمدتر به نام جوشکاری فورجینگ سر به سر میلگرد (Forging) جایگزین آن گردد. روش جوشکاری فورجینگ سر به سر یکی از روشهای جوشکاری با گاز اکسی استیلن می باشد که در آن دو سر میلگرد جهت اتصال در شرایط دمایی پایین تر از دمای ذوب فلزات قرار گرفته و توسط فشار وارده در هم ادغام می گردند. شایان ذکر است این روش جوشکاری میلگرد مورد تأیید مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن می باشد و سازمان ملی استاندارد ایران نیز استاندارد ملی 22442 را برای جوشکاری میلگرد به روش فورجینگ ارائه نمونه است.
روش جوشکاری فورجینگ سر به سر جزو روش های جوشکاری ذوبی کامل به شمار نمی آید، بلکه نوعی روش جوشکاری فاز جامد است که عمل اتصال را بدون ذوب کردن کامل فلز پایه به انجام می رساند. پیکربندی مجدد اتم ها با حرارت دهی سطحی در دمایی بالاتر از دمای تبلور مجدد رخ داده و اتصال به کمک تغییر فرم پلاستیک به وجود آمده از بهم فشردگی ایجاد می شود.
منبع: تکنوبتار www.technobetar.ir