استاندارد ملی شماره 2930 قسمت 3 – ویژگی های افزودنی های ملات بنایی
استاندارد ملی شماره 2930 قسمت 3 «افزودنی های ملات بنایی – ویژگی ها» که پیشنویس آن در کمیسیون های مربوطه توسط سازمان ملی استاندارد ایران تهیه و تدوین گردید و در چهارصد و پنجاه و ششمین اجلاس کمیته ملی استاندارد ساختمان و مصالح ساختمانی مورخ 8 دی ماه 1392 مورد تصویب قرار گرفت، اینک به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود.
هدف از تدوین استاندارد ملی شماره 2930 قسمت3 تعیین تعاریف و الزاماتی برای افزودنی های مورد مصرف در ملات بنایی پایه سیمانی است. این استاندارد دو نوع افزودنی شامل دیرگیر کننده درازمدت و حباب هواساز / روان کننده که در ملات های بنایی آماده و کارگاهی استفاده می شود را در بر می گیرد. منبع مورد استفاده در تدوین استاندارد ملی شماره 2930 قسمت3، استاندارد EN 934-3: 2009 می باشد.
فهرست مطالب استاندارد ملی 2930 قسمت 3 – ویرایش 1392
- 1 – هدف و دامنه کاربرد
- 2 – مراجع الزامی
- 3 – اصطلاحات و تعاریف
- 4 – الزامات
- 5 – نمونه برداری
- 6 – کنترل انطباق
- 7 – ارزیابی انطباق
- 8 – نشانه گذاری
- پیوست الف (الزامی) – کنترل تولید کارخانه ای
- پیوست ب (اطلاعاتی) – مقرراتی برای نشان گذاری افزودنی های ملات بنایی